Loveblood -6 nc

      แสงจันทร์ที่สาดส่องลงมากระทบกับใบหน้ายิ่งทำให้หน้าหวานชวนให้หลงใหลมากขึ้น
"พี่จีฮุนครับ..."
ควานลินเรียกร่างบางด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
"หืม"
ร่างบางหันขวับกลับมาจนจมูกโด่งเฉียดเข้ากับแก้มนวลเข้าให้จีฮุนรีบหันขวับกลับไปโดยเร็วด้วยความเขินอาย
อ้อมแขนแกร่งรวบร่างบางมาไว้ในอ้อมกอด
"ผมรักพี่จีฮุนนะครับ"
จมูกโด่งเกลี่ยแก้มบางอย่างทะนุถนอมก่อนจะพลิกให้ร่างบางหันหน้าเข้าหาตน
"รักผมไหมครับ"
ดวงตาหวานหลุบตํ่าลงด้วยความเขินอายแก้มสองพวงแดงระเรื่อปานลูกชมพู่
ก่อนที่คางเรียวมลจะถูกเกยขึ้นมองใบหน้าคมตรงหน้า
"หืม....รักผมไหมครับ"
"ร..รักสิ"
แค่คำสั่นๆคำเดียวทำให้หัวใจเด็กหนุ่มพองโตขึ้นมาฉับพลันใบหน้าคมคายค่อยๆเข้าใกล้มากขึ้นก่อนจะประกบริมฝีปากร้อนลงบนริมฝีปากบางลิ้นร้อนค่อยๆแทรกตัวเข้าไปตวัดเอาน้ำหวานอย่างเร่าร้อน
"อื้อ..."
ร่างบางทุบอกแกร่งประท้วงเพราะเริ่มขาดอากาศหายใจ
ริมฝีร้อนค่อยๆผละออกมาอย่างอ้อยอิ่ง
"เกือบตายแล้วเชียว"
"น่ารักขนาดนี้ไม่ให้ตายง่ายๆหรอกครับ"
จมูกโด่งสูดกลิ่นหอมของพวงแก้มที่แดงระเรื่อเข้าเต็มปอด
"รักนะครับ"
"รู้แล้วน่า"
จีฮุนเบือนหน้าหนีอย่างเขินอาย
"ให้ผมนะ....ให้ผม"
ควานลินร้องขอด้วยนํ้าเสียงอ้อยอิ่งน่าสงสารแต่แทนที่ร่างบางจะตอบริมฝีปากบางกลับเป็นฝ่ายพุ่งเข้าหาก่อนร่างหนายกยิ้มอย่างพอใจก่อนจะตอบรับจูบอันดูดดื่มอย่างเร่าร้อน
ปากร้อนเริ่มจูบลำคอขาวจนเกิดเป็นรอยแดงก่อนจะค่อยๆเอื้อมมือเข้าไปใต้เสื้อบางและหยอกเย้ากับยอดดอกสีสวยอย่างนุ่มนวล
"อืมม์...อ่าส์"
ร่างบางครางอย่างพอใจในสัมผัสที่ได้รับ
มือหนาถอดเสื้อบางออกอย่างชำนาญก่อนจะปลดเสื้อผ้าของตนออกในเสี้ยววินาทีดวงตาหวานมองซิกแพคอ่อนๆของอีกฝ่ายเขม็ง
"มองแบบนี้ผมก็เขินแย่สิครับ"
ควานลินเริ่มใช้ลิ้นเกลี่ยร่างบางตํ่าลงเรื่อยๆจนถึงแท่งเหล็กร้อนที่ตั้งชูชันแข่งแสงจันทร์
ริมฝีปากร้อนประกบแท่งเหล็กร้อนอย่างเอาใจร่างบางเผยอปากขึ้นด้วยความเสียวซ่านขณะที่ริมฝีปากร้อนยังคงหยอกเย้ากับแท่งเหล็กของเขาอย่างไม่รู้เบื่อ
"อะ..อะ..อ๊าส์..."
ร่างหนาลุกขึ้นมองร่างแดงระเรื่อของคนรักก่อนจะค่อยๆแทรกตัวตนของเข้าเข้าไปในช่องรัก
"จ...เจ็บ~"
ร่างบางปิดเปลือกตาแน่นด้วยความเจ็บปวด
"ทนหน่อยนะคะคนดี"
ควานลินขูดซับน้ำตาให้คนรักก่อนจะค่อยๆขยับเอวเร็วขึ้น
"อะ..อ๊ะ..อ๊ะ..อ่าซ์...อ๊ะ...ควาน..ลิน..อืมม์"
ร่างบางร้องกระเซ่าด้วยความเสียวซ่านถึงขีดสุด
"เร็วอีก..อ๊ะ..ควานลิน..เร็วอีก..อึก"
เอวสอบหยุดการเคลื่อนไหวทันที
"ย..หยุดทำไมเล่า"
"รักนะครับ"
ร่างหนาเอ่ยอ้อนก่อนจะเคลื่อนเองอีกครั้งตามแรงปรารถนา
"อ๊ะ..ซีสส์....อ๊า.."
"พ..พี่..จีฮุน..อ๊ะ..อ๊าส์..ซีสส"
ร่างสองร่างกอดกันกลมท่ามกลางทุ่งดอกไม้และแสงจันทร์
ร่างบางมองคนรักด้วยแววตาสั่นระริก
"ควานลิน..."
"ครับ"
ร่างสูงตอบขณะยังไม่เปิดตา
"พี่....คือ..."
"อะไรเหรอครับ"
"คือ..."
ร่างบางอึกอัก
"พี่ยังค้าง"
ร่างบางทำตาปริบๆเหมือนกระต่ายน้อยขอกินข้าว
"บอกก่อนสิครับ"
"หืมมม"
ร่างบางลุกลี้ลุกลน
"บอกรักผมก่อนสิครับ"
"หว่ออ๊ายนี"
จีฮุนทำมือเป็นลูกหัวใจบนหัวเรียกความเอ็นดูจากคนมองแต่....เขาอยากจะแกล้งอีกนิด
"ผมง่วงแล้วครับ"
"ไม่ได้นะควานลินนานายต้องมาต่อให้พี่นะ"
ร่างบางทุบอกแกร่งเบาๆก่อนที่จะถูกรวบเข้ามาในอ้อมกอด
"จะต่อจนไม่มีแรงมาขออีกเลยครับ"
"จะรอ..."
"พี่ท้าผมเองนะครับ" 
.
.
.
.
"อ๊ะ..อ๊า..ซีสส"
และแล้วร่างบางก็ได้ตามคำขอบทเพลงรักเล่นไปสามรอบแล้วแต่กลับไม่มีทีท่าว่าจะจบลงง่ายๆ

พรุ่งนี้ไม่รู้หรอกจะเป็นยังไงแต่ว่าตอนนี้น่ะ
แค่มี พัค จีฮุน อยู่ใกล้ๆก็พอแล้ว